Zasiadłam w pokoju chłopaków, który to miał być moim gabinetem na czas ich nieobecności :D

Pamiętam jak zeszłego lata nie mogłam się doczekać aż wyjadą, żeby przejąć ich lokum, tyle sobie obiecywalam, że będę tu czytać książki, ćwiczyć fitnesy, blogować i guzik z tego wyszło.

Pokój służył głównie jako przechowalnia i sortownia prania.

Młodszy ma jutro ostatni egzamin i już mógłby wracać, ale będzie czekać aż jego dziewczyna pozdaje wszystko i wrócą razem.
Starszy zjedzie dopiero po połowie lipca.

Czerwiec to chyba mój ulubiony miesiąc, chociaż im bliżej żniw, tym częściej myślę :"Aby do listopada!"

Ze względu na natężenie prac, stresu, owadów i pajęczaków od lipca marzę o listopadzie.

W mojej wiosennej świątyni dumania można dostać wścieklizny od nawału żądnych krwi komarów, zbieram tam chwasty szczelnie zakapturzona, pocę się w dresach, gumowcach i bluzie. Jeśli choć na chwilę przestanę się ruszać dziesiątki komarów próbuje przebić się przez ubrania, brakuje rąk, żeby odpędzić je z twarzy.


Na psich spacerach muszę uważać na dziki. Nastawiam budzik na szóstą, żeby psy się przebiegły z rana, póki nie jest gorąco. Z uwagi na wysokie trawy i rosę jeżdżę rowerem w gumowcach i okropne chrząszcze wpadają mi z traw do cholewek. Brr...




Wieczorem nie wyłażę z chaty, bo przerażają mnie ogromne pajęcze sieci i wolałbym nie spotkać ich twórców.

W tym roku mamy tylko jednego małego bocianka, zwłoki drugiego po majowych ulewach wypadły z gniazda.
Nad oknem na strychu, jaskółki wybudowały gniazdo, zauważyliśmy dopiero jak młode zaczęły drzeć dzioby.

Na koniec pochwalę się moim wczorajszym wyczynem który mnie bardzo śmieszy i napawa dumą :D
Przed odpustem na cmentarzu odprawia się msza i tak jak na Wszystkich Świętych, społeczeństwo pucuje "pomniki", wydaje krocie na znicze, plastikowe bukiety i wianki a nade wszystko produkuje śmieci.
Zamierzałam jedynie z grubsza ogarnąć legowiska przodków, żeby było posprzątane, bez nadmiernych inwestycji i żeby nie zawalić Matki Ziemi hałdą plastiku.
Palenie zniczy też mi się wydaje zbytecznym generowaniem śmieci, ja nie kupuję, ale inni członkowie rodziny owszem. Oni palą, ja tylko wynoszę na śmietnik zużyte wkłady.
I właśnie podczas wizyty na śmietniku wzrok mój przykuł bardzo ładny bukiet, który wygrzebałam i dumnie zaniosłam prababce Tekli. Ona miała akurat najbardziej wypłowiałe kwiatki.
Śmieć dostał drugie życie, a ja mam radochę :D
Czemu ludzie wyrzucają takie ładne bukiety?